буса́к, ✂, м.

Доўгі шост з металічным вастрыём і крукам на канцы.

  • Пажарны б.

|| прым. бусачны, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)