бурліць дзеяслоў | незакончанае трыванне
-
Бурна цячы, клекатаць.
- Мора бурліць.
-
пераноснае значэнне: Праяўляцца з вялікай сілай (пра падзеі, пачуцці і пад.); шумець.
- Кроў бурліць, на месцы не сядзіцца.
- Злосць бурліць.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)