буркава́ць, ✂; незак.

  1. Утвараць характэрныя для галубоў гукі.

    • Галубы буркуюць.

  2. перан. Лагодна і пяшчотна размаўляць (жарт.).

    • Маладыя буркуюць у куточку.

|| наз. буркаванне, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)