бурката́ць,
-
Тое, што і буркаваць.
- Голуб буркоча.
-
Бурчаць, мармытаць.
- Б. сабе пад нос.
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)
бурката́ць,
Тое, што і буркаваць.
Бурчаць, мармытаць.
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)