бунтава́ць, ✂; незак.

  1. Падымаць бунт, удзельнічаць у бунце.

  2. Падбухторваць да бунту.

    • Б. народ.

  3. перан. Пратэставаць, упарта не згаджацца.

    • Не магу вечарам дзяжурыць: жонка бунтуе.

  4. Збіваць з толку.

    • Ты мяне не бунтуй, я сам разбяруся.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)