бунтаўшчы́к, ✂, м.
Удзельнік бунту.
|| ж. бунтаўшчыца, ✂.
|| прым. бунтаўшчыцкі, ✂.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)