бунтаўшчы́к, , м.

Удзельнік бунту.

|| ж. бунтаўшчыца, .

|| прым. бунтаўшчыцкі, .

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)