бунта́р,
-
Удзельнік бунту.
-
перан. Неспакойны чалавек, які пратэстуе супраць чаго-н. , заклікае да рашучых дзеянняў, да перавароту ў чым-н.
||
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)
бунта́р,
Удзельнік бунту.
||
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)