бучны́, ✂.

  1. Які мае буйную сакавітую зеляніну (пра расліны).

    • Б. клён.

  2. Пра рысы твару: прыкметны.

    • Дзіця малое, а тварык б.

|| наз. бучнасць, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)