бры́нкаць, ; незак. (разм.).

  1. Бразгатаць, утвараць бразгатлівыя гукі.

  2. Няўмела іграць на якім-н. музычным інструменце.

    • Б. на гітары.

|| зак. прабрынкаць, .

|| аднакр. брынкнуць, .

|| наз. брынканне, .

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)