бра́згаць, ✂; незак.

Утвараць кароткія звонкія гукі, удараючы чым-н. па металічных, шкляных і інш. прадметах.

  • Б. вёдрамі.

◊

  • Бразгаць зброяй (кніжн.) — пагражаць вайной.

|| аднакр. бразнуць, ✂.

|| зак. пабразгаць, ✂.

|| наз. бразганне, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)