браха́ць, ✂; незак.

  1. Падаваць адрывістыя гукі, гаўкаць (пра сабак і інш.).

  2. перан. Хлусіць; маніць (разм.).

  • Брэшуць плеткары.

|| наз. браханне, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)