Verbum

бо, злуч.

1. злуч. уступальны. прычынны. Падпарадкоўвае даданыя сказы з прычынным значэннем; па значэнню супадае са злучнікам «таму што».

   • Хадзем шпарчэй, бо спазнімся.

2. злуч. уступальны. прычынна-супраціўны. Злучае сказы, якія паказваюць на прычыну неабходнасці дзеяння, па свайму значэнню набліжаецца да злучнікаў «а то», «іначай».

   • Я закончу, бо расказваць прыйшлося б цэлы дзень.

3. часц. Ужыв. ў мове пасля слова з лагічным націскам і служыць для указання на дадзенае слова (разм.).

   • Праўду бо кажуць: не гані каня дубцом, а гані аўсом.