блішча́ць, ✂; незак.

  1. Свяціцца або адсвечваць роўным святлом.

    • Боты блішчаць.
    • Возера блішчыць (разм.).

  2. Свяціцца (пра вочы).

    • Вочы блішчаць ад радасці.

    • Блішчаць вачамі (разм.) — маўкліва прасіць што-небудзь, выказваць жаданне позіркам.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)