Verbum

благі прыметнік

1. Які не мае станоўчых якасцей, не адпавядае патрабаванням.

   • Благія землі.
   • Б. чалавек.

2. Дрэнны ў маральных адносінах.

   • Б. ўчынак.

3. Худы, з хваравітым выглядам.

   • Б. з твару.

4. Непрыемны для іншых (пра манеры, характар і пад.).

   • Благія прывычкі.
   • Благое вока — у народным павер’і: вока, позірк якога прыносіць няшчасце.

|| назоўнік: благата.