благата назоўнік | жаночы род | размоўнае
-
гл. благі.
-
Зло, дрэнны ўчынак.
-
м. і ж. Благі, злы чалавек.
- Доброму чалавечку добра і ў запечку, а благаце — блага і на куце (прыказка).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)