бінокль

назоўнік | мужчынскі род

Ручная аптычная прылада з дзвюх паралельна злучаных падзорных труб для разглядвання аддаленых прадметаў.

  • Театральны б.
  • Палявы б.

|| прыметнік: біноклевы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)