беспрэцэдэ́нтны, ✂.

Які не мае прэцэдэнту, прыкладу ў мінулым.

  • Б. выпадак.

|| наз. беспрэцэдэнтнасць, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)