бескане́чны, ✂.

  1. Які не мае пачатку і канца; бязмежны.

    • Бесканечная сусветная прастора.
    • Б. дроб (дроб з неабмежаванай колькасцю дзесятковых знакаў; спец.).

  2. Празмерна доўгі, бясконцы.

    • Бесканечныя далі.
    • Бесканечныя перагаворы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)