бескане́чны,
-
Які не мае пачатку і канца; бязмежны.
- Бесканечная сусветная прастора.
- Б. дроб (дроб з неабмежаванай колькасцю дзесятковых знакаў;
спец. ).
-
Празмерна доўгі, бясконцы.
- Бесканечныя далі.
- Бесканечныя перагаворы.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)