бераг назоўнік | мужчынскі род

  1. Край, паласа зямлі каля вадаёма.

    • Пясчаны б.
  2. Суша (у процілегласць вадзе).

    • Спісацца на б.
  3. Край тканіны.

    • Б. полотна.
  4. Верхні край якой-н. пасудзіны. Вядро воды роўна з берагамі.

|| памяншальная форма: беражок.

|| прыметнік: берагавы.

  • Прыстаць да берага (размоўнае) — знайсці якое-н. месца для пастаяннага жыцця.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)