Verbum

бе́раг, ✂, м.

1. Край, паласа зямлі каля вадаёма.

   • Пясчаны б.

2. Суша (у проціл. вадзе).

   • Спісацца на б.

3. Край тканіны.

   • Б. палатна.

4. Верхні край якой-н. пасудзіны. Вядро воды роўна з берагамі.

|| памянш. беражок, ✂.

|| прым. берагавы, ✂.

◊

• Прыстаць да берага (разм.) — знайсці якое-н. месца для пастаяннага жыцця.