Verbum

бе́глы, ​^✂.

1. Які ўратаваўся ўцёкамі (гіст.).

   • Б. селянін.
   • Прытуліць беглага (у знач. наз.)

2. Не вельмі ўважлівы, павярхоўны, хуткі, дастаткова свабодны.

   • Б. позірк.
   • Беглае чытанне.
   • Беглыя галосныя (спец.) — галосныя гукі о і е, якія ёсць у адных формах слова і знікаюць у другіх (напр. сон — сну).

|| наз. бегласць, ✂.