біцю́г, ✂, м.

  1. Рабочы конь — цяжкавоз буйной пароды.

  2. перан. Пра высокага, мажнога чалавека (разм.).

    • Такі б. сланяецца без справы.

|| прым. біцюговы, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)