бязвер’е назоўнік | ніякі род
Адсутнасць веры, упэўненасці ў чым-н.
- Ён не паддаваўся бязвер’ю.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)
бязвер’е назоўнік | ніякі род
Адсутнасць веры, упэўненасці ў чым-н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)