Verbum

бара́н​², ✂, м.

1. Жвачная млекакормячая жывёліна з густой воўнай і выгнутымі рагамі; самец авечкі.

   • Горны б.

2. (таксама перан. пра тупога, някемлівага чалавека; лаянк.).

◊

• Уперціся як баран (разм. неадабр.) — пра ўпартага чалавека.

• Як баран на новыя вароты (глядзець) (разм.) — глядзець на што-н. разгублена, нічога не разумеючы.

|| памянш.-ласк. баранчык, ✂.

|| прым. барановы, ✂.

• Б. лой.