барацьбі́т, ✂, м.

Удзельнік барацьбы, змагар за ўсталяванне і распаўсюджванне новага, перадавога.

  • Барацьбіты за мір.
  • Барацьбіты падполля.

|| ж. барацьбітка, ✂.

|| прым. барацьбіцкі, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)