бараба́н, ✂, м.

  1. Ударны мембранны музычны інструмент у выглядзе шырокага цыліндра, верх і ніз якога абцягнуты скурай.

    • Біць у б.

  2. У розных машынах і механізмах — рухомая частка, якая мае форму цыліндра.

    • Падаваць снапы ў б.

  3. Цыліндрычная частка будынка, якая падтрымлівае купал (спец.).

|| прым. барабанны, ✂.

○

  • Барабанная перапонка — перапонка, якая аддзяляе знешні слыхавы праход ад сярэдняга вуха.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)