балбату́н, ✂, м. (разм.).

Чалавек, які занадта многа гаворыць, пустаслоў і пляткар.

  • Абяцанні балбатуна.

|| ж. балбатуха, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)