баламут назоўнік | мужчынскі род | размоўнае
-
Чалавек, які ўносіць неспакой, беспарадак.
- Паводзіны баламута.
-
Спакуснік, інтрыган.
- Звязалася з гэтым баламутам.
|| жаночы род: баламутка.
|| прыметнік: баламутны.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)