баламут

назоўнік | мужчынскі род | размоўнае

  1. Чалавек, які ўносіць неспакой, беспарадак.

    • Паводзіны баламута.

  2. Спакуснік, інтрыган.

    • Звязалася з гэтым баламутам.

|| жаночы род: баламутка.

|| прыметнік: баламутны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (rv-blr.com)