баламу́ціць, ✂; незак. (разм.).

  1. Выклікаць неспакой сярод каго-н., уносіць разлад, неразбярыху.

    • Б. народ.

  2. Спакушаць, зачароўваць.

    • Ах, дзяўчаты, хопіць вам б. хлопца!

◊

  • Баламуціць светам (разм. неадабр.) — выклікаць непакой, нездавальненне.

|| зак. узбаламуціць, ✂ і забаламуціць, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)