баламуціць дзеяслоў | размоўнае | незакончанае трыванне
-
Выклікаць неспакой сярод каго-н., уносіць разлад, неразбярыху.
- Б. народ.
-
Спакушаць, зачароўваць.
- Ах, дзяучаты, хопіць вам б. хлопца!
- Баламуціць светам (размоўнае неадабральнае) — выклікаць непакой, нездавальненне.
|| закончанае трыванне: узбаламуціць і забаламуціць.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)