Verbum

баламуціць

дзеяслоў | размоўнае | незакончанае трыванне

1. Выклікаць неспакой сярод каго-н., уносіць разлад, неразбярыху.

   • Б. народ.

2. Спакушаць, зачароўваць.

   • Ах, дзяучаты, хопіць вам б. хлопца!
   • Баламуціць светам (размоўнае неадабральнае) — выклікаць непакой, нездавальненне.

|| закончанае трыванне: узбаламуціць і забаламуціць.