бабы́ль, ✂, м. (разм.).

Беззямельны, адзінокі селянін-бядняк.

  • Векаваць бабылём (таксама перан. быць бессямейным, адзінокім чалавекам).

|| ж. бабылка, ✂.

|| прым. бабыльскі, ✂.

  • Бабыльскае жыццё.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)