а́збука, ✂, ж.

  1. Сукупнасць літар якой-н. пісьменнасці, размешчаных у пэўным парадку, алфавіт.

    • Беларуская а.

  2. Тое, што і буквар.

  3. перан. Асноўныя, прасцейшыя палажэнні якой-н. навукі, справы; аснова чаго-н.

    • А. навукі.

○

  • Азбука Морзе — сістэма тэлеграфных умоўных знакаў.

  • Нотная азбука — сістэма нотных знакаў.

|| прым. азбучны, ✂.

  • А. парадак.
  • Азбучная ісціна (перан. пра ўсім вядомую, простую думку, ісціну).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)