акрамя́, прыназ.

  1. За выключэннем, не лічачы каго-, што-н. і апрача.

    • На рэчцы, а. жанчын, нікога не было.

  2. У дадатак да каго-, чаго-н.

    • А. дарослых у зале было многа дзяцей.

◊

  • Акрамя таго, у знач. пабочн. — да таго ж.

    • Акрамя таго, нам трэба было наведаць хворага.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)