адурэць дзеяслоў | закончанае трыванне

  1. Страціць здольнасць усведамляць што-н.

    • А. ад ператамлення.
  2. Прыйсці ў стан адурэння ад розных пахаў.

    • Адурэла галава ад чаромхі.

|| незакончанае трыванне: дурэць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)