адурэ́ць, ​✂; зак.

  1. Страціць здольнасць усведамляць што-н.

    • А. ад ператамлення.

  2. Прыйсці ў стан адурэння ад розных пахаў.

    • Адурэла галава ад чаромхі.

|| незак. дурэць, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)