адухо́ўлены, (кніжн.).

Пранікнуты ўзвышаным пачуццём.

  • А. твар чалавека.

|| наз. адухоўленасць, .

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)