адухаві́ць, ; зак.

  1. Духоўна ўзвысіць, авысакародзіць, натхніць (кніжн.).

    • А. высокімі ідэаламі.
  2. Прыпісаць (прыродзе, жывёлінам) вышэйшыя духоўныя здольнасці.

|| незак. адухаўляць, .

|| наз. адухаўленне, .

  • А. прыроды.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)