адубе́ць, ✂; зак. (разм.).

  1. Змерзнуць на холадзе.

    • Адубеў на марозе.

  2. Стаць нягнуткім, страціць здольнасць варушыцца.

    • Рукі адубелі.

  3. Памерці.

    • Можна а. у дарозе.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)