Verbum

адста́ць, ✂; зак.

1. Рухаючыся марудней за іншых або затрымаўшыся, застацца ззаду.

   • Трэба было бегчы, каб не а. ад кампаніі.

2. Спазніўшыся куды-н., застацца на месцы.

   • А. ад цягніка.

3. перан. Не дасягнуць неабходнага ўзроўню ў чым-н., апынуцца ззаду іншых, робячы што-н. або развіваючыся павальней, больш марудна.

   • А. у вучобе.
   • А. у выкананні плана.

4. Пра гадзіннік: паказаць больш ранні час, чым у сапраўднасці.

   • Гадзіннік адстаў на дзесяць мінут.

5. Аддзяліцца, адваліцца.

   • Шпалеры адсталі.

6. Перастаць дакучаць (разм.).

   • Адстаньце ад мяне!

|| незак. адставаць, ✂.

|| наз. адставанне, ✂.