адсябя́ціна, ✂, ж. (разм. неадабр.).

Свае словы, устаўленыя ў чужы тэкст, які патрабуе дакладнай перадачы, а таксама дзеянні, учынкі, зробленыя самавольна.

  • У выкананне песні ўнесці адсябяціну.
  • Займацца адсябяцінай.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)