адпра́віць, ✂; зак.

  1. Паслаць, адаслаць, накіраваць.

    • А. дзяцей у школу.
    • А. пасылку.
    • А. студэнтаў на ўборку ўраджаю.

  2. Даць распараджэнне, сігнал на адпраўку, дазволіць адпраўку чаго-н.

    • А. цягнік.
    • А. калону машын.

|| незак. адпраўляць, ✂.

|| наз. адпраўленне, ✂ і адпраўка, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)