адправа́дзіць, ; зак. (разм.).

Прымусіць пайсці адкуль-н. і выправадзіць, прагнаць.

|| незак. адправаджваць, .

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)