адча́й, ✂, м.

  1. Стан крайняй безнадзейнасці, роспач.

    • Плакаць у адчаі.

  2. Рашучасць, адвага, вялікая рызыка, безразважная храбрасць.

    • Усе дзівіліся адчаю і смеласці воінаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)