абвалі́ць, ✂; зак.

  1. Абурыць, абрушыць што-н.

    • А. старыя сцены.
    • А. падмыты вадою бераг.

  2. Паваліць каго-, што-н.

    • А. дрэва.

  3. Адолець у барацьбе.

    • Спрытна схапіў яго, абваліў на падлогу.

|| незак. абвальваць, ✂.

|| наз. абвальванне, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)