Verbum

аблажы́ць, ✂; зак.

1. Палажыць што-н. вакол каго-, чаго-н.

   • А. хворага грэлкамі.
   • А. градку дзёрнам.

2. Аздабляючы, умацоўваючы што-н., пакрыць, абліцаваць паверхню.

   • А. печ кафляй.

3. што. Пакрыць суцэльнай масай чаго-н., абвалачы.

   • Хмары аблажылі неба.
   • Язык аблажыла (безас.: пра налёт на языку пры захворванні).

4. Акружыць (звера на паляванні, які-н. умацаваны пункт войскам).

   • А. мядзведзя.
   • А. крэпасць.

5. Абавязаць да выплаты чаго-н.

   • А. падаткамі.

6. Адвярнуць, апусціць.

   • А. каўнер.

7. Абшыць чым-н.

   • А. аксамітам.

8. Паваліць, абваліць; забіць (разм.).

   • А. дрэва.
   • А. кабана.

9. каго-што, чым і без дапаўнення. Груба аблаяць (разм.).

   • А. моцным словам.

|| звар. аблажыцца, ✂.

|| наз. абкладка, ✂ і аблажэнне, ✂.