аблама́ць, ; зак.

  1. Ломячы, аддзяліць частку, кавалак чаго-н.

    • А. сук.
    • А. лёд.
  2. Паабломваць усё або многае.

    • А. сухія галінкі.
    • А. бэз.
  3. перан., каго. З цяжкасцю ўгаварыць, пераканаць, а таксама перамагчы ўпартасць і пад. (разм.).

    • А. яго і зрабіць паслухмяным.

  • Абламаць рогі каму (разм.) — уціхамірыць, утаймаваць, падпарадкаваць каго-н.

|| незак. абломваць, і абломліваць, .

|| наз. аблом, , абломванне, і абломліванне, .

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)