абкла́сці, ; зак.

  1. Пакласці што-н. вакол каго-, чаго-н.
  • А. хворага грэлкамі.
  1. Пакрыць усю паверхню чым-н.

    • А. сцяну пліткай.
  2. што. Пакрыць суцэльнай масай чаго-н., абвалачы.

    • Хмары абклалі неба.
    • Горла абклала (безас. і пра налёт у горле).
  3. Акружыць (звера на паляванні, які-н. умацаваны пункт войскам).

    • А. мядзведзя ў берлагу.
    • А. крэпасць.
  4. Вызначыць падатак, пошліну і пад.

    • А. падаткам.
  5. Груба аблаяць (разм.).

    • А. моцным словам.

|| незак. абкладаць, і абкладваць, .

|| звар. абкласціся, .

|| незак. абкладацца, і абкладвацца, .

|| наз. абкладанне, , абкладванне, і абкладка, .

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)