аб’е́здзіць, ; зак.

  1. Часта выязджаючы, пабываць у многіх месцах.

    • А. усю краіну.
  2. Прывучыць каня да язды, хадзіць пад сядлом.

    • А. жарэбчыка.
  3. Абкатаць, яздой праверыць машыну.

    • А. машыну.
  4. Укатаць, зрабіць роўным, гладкім.

    • А. дарогу

|| незак. аб’язджаць, .

|| наз. аб’езд, і аб’ездка, .

  • Аб’езд хворых.
  • Аб’ездка коней.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)