аб’е́здзіць,
-
Часта выязджаючы, пабываць у многіх месцах.
- А. усю краіну.
-
Прывучыць каня да язды, хадзіць пад сядлом.
- А. жарэбчыка.
-
Абкатаць, яздой праверыць машыну.
- А. машыну.
-
Укатаць, зрабіць роўным, гладкім.
- А. дарогу
||
||
- Аб’езд хворых.
- Аб’ездка коней.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)