абаро́т, , м.

  1. Поўны круг вярчэння.

    • Кола робіць дзесяць абаротаў у секунду.
  2. Асобная частка, стацыя якой-н. дзейнасці, развіцця чаго-н. (спец.).

    • А. палявых культур.
  3. Сукупнасць работ, аперацый, якія складаюць поўны цыкл у выкарыстанні чаго-н. (спец.).

    • А. вагонаў.
  4. Абарачэнне грашовых сродкаў і тавараў для ўзнаўлення, атрымання прыбытку.

    • А. капіталу.
    • Пусціць грошы ў а.
    • Гадавы а.

  • Узяць у абарот каго (разм.) — строга адчытаць.

|| прым. абаротны, .

  • Абаротныя сродкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)