абаро́на, , ж.

  1. гл. абараніць.

  2. Сукупнасць сродкаў, неабходных для адпору ворагу.

    • Мацаваць абарону краіны.
  3. Сістэма абарончых збудаванняў.

    • Прарваць абарону ворага.
  4. Абарончы бок у судовым працэсе, у гульні.

    • Сведкі абароны.
    • Гуляць у абароне.

|| прым. абаронны, .

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)