язы́кI
1.
2. (удлинённая, подвижная часть чего-л.) язы́к, -ка́
языки́ пла́мени языкі́ по́лымя;
3.
◊
дли́нный язы́к язы́к з-за зубо́ў выбіва́ецца; язы́к да пят; рот наро́схрыст, язы́к на плячо́;
прикуси́ть язы́к зу́бы сцяць; гу́бы стулі́ць; язы́к зашы́ць;
язы́к хорошо́ подве́шен язы́к гла́дка хо́дзіць; гаво́рыць як ма́кам сы́пле;
язы́к пло́хо подве́шен языка́ няма́; язы́к без кле́ю ме́ле;
что у тре́звого на уме́, то у пья́ного на языке́
язы́к без косте́й язы́к як калаўро́так; язы́к па-за вушшу́ хо́дзіць; пытлю́е як млын;
язы́к мой — враг мой
язы́к не лопа́тка, зна́ет, что сла́дко
о́стрый на язы́к спры́тны на язы́к; язы́к як бры́тва;
типу́н тебе́ на язы́к ціпу́н (скулу́, стрык) табе́ на язы́к;
язы́к проглоти́л язы́к праглыну́ў, цяля́ты язы́к аджава́лі.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)