шумя́щий
1. прич. які́ (што) шумі́ць; які́ (што) гамо́ніць; які (што) крычы́ць; см. шуме́ть 1;
2. прил. шумлі́вы.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)