уте́чь сов.

1. (о жидкости) вы́цечы, мног. павыцяка́ць;

2. перен., разг. (миновать) міну́ць; (пройти) прайсці́; (исчезнуть) зні́кнуць;

утекли́ го́ды міну́лі (прайшлі́) гады́;

вре́мя утекло́ час прайшо́ў (міну́ў).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)